Γιατί μαμά?

Πως πεθαίνουμε μαμά? Τι γίνεται όταν πεθαίνουμε? Γιατί πρέπει να πεθαίνουμε μαμά? Γιατί αρρωσταίνουμε? Πως βγαίνει το μωρό από την κοιλιά της μαμάς του, πως ακριβώς? Πως φτιάχνονται τα αυτοκίνητα? Πως μπαίνουν τα όνειρα στο κεφάλι μας? Ποια ατυχήματα είναι σοβαρά? Κάπως έτσι σχηματίζεται η πραγματικότητα στη φαντασία και στο μυαλό ενός παιδιού. Ερωτήσεις απανωτές και ουρανοκατέβατες που σε πιάνουν στον ύπνο τις περισσότερες φορές. Ήμασταν στο μετρό όταν με ρώτησε πως πεθαίνουμε. Και πλέναμε τα δόντια μας για να πάμε για ύπνο όταν με ρώτησε για τα μωρά και πως βγαίνουν...Και καλά τα αυτοκίνητα για τον θάνατο όμως πως να εξηγήσεις αφού καλά καλά ούτε εσύ ξέρεις τι γίνεται. Έχουν όμως έναν απίστευτο τρόπο τα παιδιά να προσαρμόζουν και να επεξεργάζονται τις πληροφορίες που τους δίνεις, τις φέρνουν στα μέτρα τους, τις χωράνε σε αυτά που ξέρουν και κατανοούν. Είχαμε πάει πεζοπορία πριν λίγο καιρό σε ένα δάσος με τα τεράστια redwoods (αφού είχε προηγηθεί μέρες πριν συζήτηση για τον θάνατο από ως συνήθως ουρανοκατέβατη ερώτηση της). Καθώς περπατούσαμε συναντούσαμε και κορμούς πεσμένους. Καθ' όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας η Βένυα είχε σχεδόν εκστασιαστεί με τα πεσμένα δέντρα "Έχει πεθάνει" έλεγε, "κοίτα είναι πεθαμένο" έλεγε και επαναλάμβανε ξανά και ξανά, γιατί έτσι μπόρεσε να κατανοήσει το νόημα αυτής της λέξης και να εξισώσει τη λέξη με μια πραγματικότητα χειροπιαστή που όμως δεν την τρόμαζε δεν την μπέρδευε. Αυτό που έμαθα στο μάθημα που παρακολουθούσα στο κολλέγιο είναι μεγάλη αλήθεια... ότι τα παιδιά χτίζουν τη μάθησή τους, δεν ξέρω αν η μετάφραση είναι σωστή, στα αγγλικά ήταν "the children construct their own learning", κι εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να θέτεις τον εαυτό σου κοντά τους σαν σκαλοπάτι για να πατάνε και να φτάνουν κάπου αλλού, κάπου μακρύτερα ή κάπου ψηλότερα, δεν μπορείς να τους βάλεις τη γνώση στο κεφαλάκι τους, αυτά διαλέγουν τελικά τι θέλουν να μάθουν, πως να το μάθουν και πως να το κατανοήσουν.

PS. Κι ένα καινούργιο μόλις σήμερα: "Πως γίνεται το φαγητό κακά μαμά?"