παιχνίδια..

Λοιπόν, για αρκετό καιρό για περίπου έξι μήνες η Βένυα δεν έπαιζε με τίποτε συγκεκριμένο, με ρωτούσε η μαμά μου με τι παίζει το παιδί αυτές τις μέρες και της απαντούσα "με τίποτα..". Πραγματικά δεν υπήρχε κάτι που να της έκανε κλικ, που να την κάνει να κάτσει κατω και να ασχοληθεί (εκτός από τη ζωγραφική φυσικά). Στα γενέθλια της λοιπον, μετάξύ πολλών, της φέρανε ένα μπίνγκο για παιδιά. Εδώ και 1 1/2 μήνα δεν έχει σταματήσει να το παίζει. Καθόμαστε όλοι μαζι στο πατωμα και παίζουμε επι ίσοις οροις ή όσο ίσοις αφήνει το μακρί χεράκι της... Πρέπει να καλύψεις και τα 9 τετράγωνα της κάρτας σου με τις εικονίτσες που εμφανίζει ένα μηχανηματάκι. Πρέπει λοιπόν να είσαι γρήγορος να αρπάξεις την εικονίτσα πριν τους άλλους (γιατί τυχαίνει κι οι άλλοι να έχουν κάποιες εικόνες ίδιες με σένα). Αυτή λοιπόν στην αρχή (τώρα έχει εξελιχθεί σε φοβερό και πολύ δίκαιο παίχτη) άρπαζε τις εικόνες είχε δεν είχε και αφού τσέκαρε πρώτα αυτή μετά της έδινε και σε μας...Αφού την κατσαδιάσαμε, μετά άλλαξε το στυλ της. Δεν άρπαζε πια αλλά όταν έχανε υποστήριζε ότι κερδίζει αυτός που έχει ακόμα κενά στην κάρτα του... Από τότε παίζουμε όλων των ειδών τα επιτραπέζια, πότε ακολουθώντας τους κανόνες της Βένυας και πότε αυτούς που είναι γραμμένοι στο κουτί και περνάμε καλά οικογενειακώς! Ο γάτος είναι πάντα παρών χουρχουρίζοντας πλάι μας και αρπάζοντας με τακτ που και που από καμμιά κάρτα ή πιόνι, ή κάθεται (το καλύτερο του) πάνω στη στίβα της τράπουλας...