Saturday, March 14, 2009

Σνιφ!

Δεν άντεχα να μαλώνω μαζι της κάθε μέρα κάθε μέρα για τα μαλλιά της, και δε μπορούσα να τη βγάλω έξω ξεμαλλιασμένη ξέροντας πόσο όμορφα είναι τα μαλλιά της χτενισμένα. Κι έτσι αρπάζοντας την ευκαιρία τώρα που είναι στις πολύ καλές της και συμφωνεί με όλα, της προτείνω να τα κόψουμε. Και (ω! τι συμφορά!) συμφώνησε... Εγώ αμφιταλαντευόμουν αλλά δεν έκανα πίσω. Φώναξα τη φίλη μου που είναι κομμώτρια και πράξαμε την αμαρτία! Μου έλεγε κι αυτή ότι θα το κάνει με μισή καρδιά και προσπάθησε να μου αλλάξει γνώμη αλλά εγώ βράχος! Για πρώτη φορά μετά από τη γέννηση της ακούμπησε ψαλίδι το κεφάλι της. Και... παν τα μαλλάκια της...οι μπούκλες της και οι ξανθιές τουφίτσες της...Και παρά τη σκέψη μου ότι θα φανεί μικρότερη τώρα φαίνεται μεγαλύτερη! Καμάρωνε σα κούκλα μπροστά στον καθρέφτη κι ακόμα κι εγώ, μετά τις δακρύβρεχτες σκηνές κρατώντας τις μπούκλες της, δέχτηκα ότι είναι πράγματι πολύ γλυκούλα! Να και οι αποδείξεις!


1 comment:

Anonymous said...

Κριμα, κριμα και παλι κριμα
Αννα Μαρια