Ανακύκλωση και σοκολάτα

Τις προάλλες η Βένυα έπαιζε με ένα χαρτονένιο σωλήνα από αυτούς που χρησιμοποιεί κανείς όταν θέλει να στείλει με το ταχυδρομείο καποιο πόστερ η ότι άλλο μεγάλο χαρτί. "Γκροαααααααρρρρ!" κάνει "τι είναι αυτό;" τη ρωτάω "δεινόσαυρος" μου λέει. "Α, πα πα πολύ τρομακτικός είναι" λέω. Μετά από λίγο.. "Κοίτα μαμά τώρα κρατάω τηλεσκόπιο. Έκανα το δεινόσαυρο κάτι άλλο, τον έκανα τηλεσκόπιο. Τον ανακύκλωσα!!"

Η Βένυα απολαμβάνει δύο προνόμια καθημερινά, ένα κομμάτι σοκολάτα, κατά προτίμηση με 72% κακάο και 1 ώρα τηλεόραση, κατά προτίμηση τα παιδικά των 6:30 το απόγευμα. Κάθε μέρα επί 4 μήνες τώρα, και το εννοώ, δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μη ρωτήσει "είδα παιδικά;" και "έφαγα σοκολάτα;". Είναι κάτι ιδιαίτερο για αυτήν κάτι σαν ιεροτελεστία και ρουτίνα μαζί, ένα special treat όπως λένε εδώ στην Αμερική. Ένα πρωί λοιπόν ξυπνάμε κατά τις 7:00 κατά τις 8:00 τρώμε πρωινό και κατά τις 9:00 με ρωτάει "είδα παιδικά;" "Όχι αγάπη μου πριν λίγο ξύπνησες!" της λέω. "Θέλω να δω παιδικάαααα τώρα" μου λέει "καλά, άμα δεις παιδικά τώρα τι θα κάνεις το απόγευμα;" τη ρωτάω "Θα φάω σοκολάτα!" μου απαντά και με αποστομώνει!