Ο κύριος Κροκ και ο μικρός Γιαννάκης

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο κύριος Κροκ στην Αγγλία και είπε στον Γιαννάκη την ιστορία με τη γάτα που πήγε στο Α Φραγκίσκο"!!!!!! Μόλις άνοιξα να γράψω και η μικρή δίπλα μου να παίζει με τα playmobil της και να αυτοσχεδιάζει με κροκόδιλους, γάτες και παιδάκια...Και αναρωτιέμαι: υπάρχει κανένας λόγος να ξοδεύουμε λεφτά και ώρα ατελείωτη να ψάχνουμε παιχνίδια για τα παιδιά μας, που να είναι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, εκπαιδευτικά, ξύλινα, οικολογικά, made in Switzerland, να παρακινούν το δεξί μέρος του εγκεφάλου, να προωθούν τον συγχρονισμό αριστερού χεριού και δεξιού αυτιού και άλλα τέτοια ψαγμένα, από ψαγμένους γονείς για παιδιά-διάνοιες που να μπορούν να μετρούν ανάποδα, να συναρμολογούν παιχνίδια με κλειστά μάτια και να δένουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους, όλα αυτά μέχρι την ηλικία των 2 μιση.. Το πράγμα έχει αυτοαποδειχτεί 100 φορές μέχρι τώρα από τότε που γενήθηκε η Βένυα αλλά εγώ αρνούμαι να το αποδεχτώ, σα να φοβάμαι ότι θα στερηθεί παιχνίδια, ότι δε θα εκτεθεί σε κάποια θέματα, ότι θα βαρεθεί, ότι ότι...Και ναααα παιχνίδια και ναααα λεφτά και ναααα το χάος και οι ατελείωτες κούτες που δε ξέρω που να τις βάλω. Είμαστε Αμερική εδώ και 1 1/2 μήνα και τα playmobil δεν τα έχει αφήσει από το χέρι της λεπτό, με αυτά κοιμάται, αυτά ζητάει όταν ξυπνάει και να ψάχνω εγώ στις 7:00 τα ξημερώματα μέσα στο κουτί με τα παιχνίδια της τη Ματίλντα, το Γιαννάκη, το μπαμπά τους, το σκύλο τους και γενικά όλο τους το σόι. Της έχω puzzles, της έχω ντόμινο, της έχω memo, της έχω κούκλες. Τα έχει γραμμένα κανονικότατα. Βιβλία και playmobil. Τα βιβλία είναι φυσικά μια διαχρονική αξία, αλλά τα playmobil άρχισε να τα παίζει εδώ και κάποιους μήνες αλλά φανατικά άρχισε εδώ. Είναι άραγε τα γονίδια?? γιατί κι εγώ έπαιζα με αυτά με απίστευτο φανατισμό, τόσο που έγραφα σε χαρτί τα ονόματά τους και δίπλα το χρώμα τους για να μη ξεχνώ ποιός είναι ποιός. Καουμπόϋδες: ο μπλε = Τζιμ, ο κόκκινος = Τομ, ο κίτρινος = Τζακ, και φυσικά είχα τη Ματίλντα που και η Βένυα τώρα δεν αφήνει από την παλάμη της. Ή είναι απλά ότι της δείχνω ό,τι ξέρω και ό,τι έχω εμπειρία. Μπορεί και τα δύο σημασία δεν έχει. Σημασία έχει ότι η φαντασία της καλπάζει, η συγκέντρωσή της εντείνεται και εκείνες τις λίγες στιγμές δεν με έχει ανάγκη, είναι στον κόσμο της. Κι εγώ αρπάζω αυτές τις λίγες στιγμές για να γράψω στο blog μου.

Υπέροχο δεν είναι μαμά?!

Μας κάνει υπέροχο καιρό. Και είμαστε συνέχεια έξω. Ειδικά το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε το φχαριστηθήκαμε. Να και οι πρώτες όμορφες φωτογραφίες από Σαν Φρανσίσκο...στην παραλία του Σαν Φρανσίσκο να τρώει με μεγάλη αφοσίωση παγωτό με τον μπαμπά της. Είναι και οι γονείς μου εδώ αυτές τις μέρες και είναι η καλύτερή της της μικρής. Όλο χαιδεύεται και πηδάει από αγκαλιά σε αγκαλιά. Έχει επιλογές... "όχι εσύ μαμά, εσύ γιαγιά..", "φύγε εσύ, έλα εσύ". Μας είπε και μια εύηχη λέξη σήμερα, της λέει η γιαγιά της μη μιλάς έτσι να μιλάς καλύτερα, και λέει η Βένυα "όχι, θα μιλάω γκρινιασμένη!!" Παίζει μόνη της με τα playmobil της και τραγουδά όλη την ώρα φτιάχνοντας και δικά της τραγούδια. Συνεχώς μου ζητά να της πω ιστορίες με προταγωνιστές τους παλιούς της φίλους, την Ερατώ, την Όλια, το Νίκο, τον Ορέστη... Είπα παλιούς ε?... Μου λέει και δικιές της ιστορίες όπου πάει σπίτι των φίλων της και παίζουν με τα παιχνίδια τους. Άντε να αρχίσουμε να γνωρίζουμε μαμάδες με παιδάκια γιατί τη βλέπω ότι έχει μεγάλη ανάγκη τη συναναστροφή. Κατά τα άλλα δεν ξέρω τι άλλο να περιμένω, μετά από το καταπληκτικό "να πάμε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσω κάτι που χρειάζομαι?" που μου είπε ένα απόγευμα που βαριότανε και το καλύτερο "Υπέροχο δεν είναι μαμά?! μου άρεσε πολύ!" που μου είπε με τεράστιο ενθουσιασμό μετά που ανέβηκε σε ένα αυτοκινητάκι. Ναι, της λέω, υπέροχο, και σκεφτόμουν ακόμα μια φορά ότι υπέροχο είναι να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να ανθίζουν σαν τις κερασιές!!

"Η μαμά με μάλωσε μπαμπά..."

Ουφ...τι μέρα κι αυτή, από αυτές που σου αφήνουν ένα σφύξιμο στο στομάχι, από αυτές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι θα γίνει αν έρθει καπάκι ακόμα μια μέρα σαν αυτήν, από αυτές που αναρωτιέσαι αν είσαι καλή μητέρα τελικά...Της τσίριξα, τόσο που ξελαρυγκιάστηκα που μου πεταχτήκανε οι φλέβες στο λαιμό μου...Νιώθω πολύ άσχημα γιαυτό αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω ή να το πάρω πίσω. Ήταν μια δύσκολη μέρα από το πρωί μιας κι η Βένυα ήθελε το ένα ήθελε ή το άλλο σταματούσαμε κάπου και δεν ήθελε να φύγει, φεύγαμε κι έπεφτε στη μέση του δρόμου μες τη βροχή, έσπρωξε ένα παιδάκι, στο σπίτι αφού καθάρισα την κουζίνα πήρε ένα βραστό αυγό και το πασάλειψε παντού στον πάγκο, τέλος πάντων είπαμε να πάμε να φάμε κάπου έξω πρόχειρα και με μπόλικα παιδιά για να μην ζοριστούμε και πολύ, δεν κατάφερα να φάω τελικά τίποτα παρά ένα μπώλ με σούπα, έτρεχε σε όλο το μαγαζί, κρατούσε τη μπουκιά που της έδεινα στο στόμα της 7 ώρες, κόλλησε macaroni & cheese στα μαλλιά της κι άλλες τέτοιες σκηνές απείρου κάλλους, τελικά φεύγουμε μέσα σε μισή ώρα και βάλθηκε να κλαίει γιατί ήθελε να καθήσει πάλι κάτω στο βρεγμένο δρόμο, πάμε να πάρουμε κανένα DVD έσπρωξε άλλο ένα παιδάκι κι άρχισε να κλαίει γιατί ένα άλλο παιδάκι δεν της έδωσε το γλειφιτζούρι του, φώναζε να πάμε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουμε δικό της, τελικά την έβαλα να κανει μπάνιο και βγήκα λίγο να φέτω την πετσέτα και πήρε ένα άδειο μπουκάλι το γέμισε νερό και το έχυσε έξω από την μπανιέρα (σημείωση: είχα καθαρίσει το μπάνιο το απόγευμα). Κι έκει πάνω λοιπόν τσίριξα και ούτε της είπα παραμύθι με το γάλα της ούτε και της τραγουδησα πριν κοιμηθεί. Και παραπονέθηκε στον μπαμπά της "μπαμπά η μαμά με μάλωσε δε με άφησε να κάνω τη δουλειά μου..."!!!!!
Λοιπόν?? να μη τσίριζα?? και πόσο ακόμα να κρατηθώ σε μια μέρα μόνο?? μετά βέβαια σκέφτομαι καλά.. με μια μέρα κάπως δύσκολη και τα παίζω? δηλαδή τι κάνουν άλλοι γονείς που έχουν πιο δύσκολα και απαιτητικά παιδιά?? Φυσικά μετά από όλα αυτά η Βένυα ήταν μες την τρελλή χαρά, γλυκιά, ήρεμη, είπε 50 καληνύχτες στον μπαμπά της και καθώς της έδινα το γάλα αμίλητη είπε "εγώ στεναχωρέθηκα κι ο μπαμπάς με παρηγόρησε.."!!!!!! Είναι 2 ετών και 2 μηνών παρά μια βδομάδα...