Μητρικός θηλασμός και πως να τον αποκτήσετε...

Αυτόν τον Αύγουστο η παγκόσμια εβδομάδα θηλασμού ήταν 1-7 Αυγούστου. Από αυτά που άκουσα μαζεμένα τις τελευταίες μέρες, σχόλια απαράδεχτα για το θηλασμό, ένιωσα κύματα θυμού και απογοήτευσης να με κατακλίζουν όπως τότε πριν 2, 2 1/2 χρόνια που θήλασα την κόρη μου για 9 μήνες, και συνειδητοποίησα για ακόμα μια φορά ότι τέτοιες παγκόσμιες μέρες και εβδομάδες εμάς τους Έλληνες ελάχιστα μας συγκινούνε και ελάχιστα αλλάζουν τη ζωή μας. Ένας καλός φίλος απόκτησε κόρη τον Ιούλιο κάπου στην επαρχία. Τον παίρνω τηλέφωνο να του ευχηθώ. "Θηλάζει η γυναίκα σου?" ρωτάω. Ναι, λέει, το βάζει και στο στήθος αλλά του δίνει και μπουκάλες. Γιατί? ρωτάω. "Ε, λέει, είναι πολύ φαγανή η μικρή, το στήθος της γυναίκας μου μικρό, που να κατεβάσει τόσο γάλα..." Αν βάλεις μαζί και το γεγονός ότι γέννησε με καισαρική συγκεκριμένη μέρα γιατί ο πλακούντας όλως ξαφνικώς ήταν κάπως... δε θυμάμαι τι μου είπε, αν μετρήσεις και το ότι ήταν καλοκαίρι και που ξέρεις, μπορεί να είχε κανονισμένες διακοπές ο γιατρός τους...όλα αυτά με κάνουν και αηδιάζω για την ανευθυνότητα, τη τεμπελιά, τη φτήνια κάποιων γιατρών και μαιών στην Ελλάδα και κυρίως στην επαρχία, και να θυμώνω με την ελαφρομυαλία και τεμπελιά των μητέρων. Άλλο κρούσμα: μου λέει ένας συγγενής, "τι μύθοι είναι αυτοί για το θηλασμό, να και η τάδε φίλη που θήλασε τόσο πολύ τι κατάλαβε, όλο άρρωστα είναι τα παιδιά της, για ποιά αντισώματα και πράσινα άλογα μιλάνε... Κι εμείς που δε θηλάσαμε, δεν αρρώστησε σχεδόν ποτέ το παιδί μας...." Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι είμαστε από τους ουραγούς στη Ευρωπαϊκή Ένωση στον αριθμό μητέρων που θηλάζουν. Όπως κι όλα μας κι αυτό, όπως παίρνει η μπάλα κάθε τι όμορφο, ποιοτικό, ευγενές, έτσι κι ο θηλασμός πνέει τα ολίσθια, τα θυσιάζουμε όλα για την ευκολία και το χρήμα, η ευκολία από τη μεριά των μητέρων, το χρήμα από τη μεριά των γιατρών. Υπάρχει και αμορφοσιά και άγνοια, υπάρχει και αφέλια, υπάρχει και φόβος και αυτές οι αιτίες, η κάθε μια ξεχωριστά ή και συνδιασμός όλων, είναι λόγοι ικανοί να στερήσουν από ένα βρέφος το μητρικό γάλα, αλλά πιστεύω οι κυριότερες αιτίες είναι οι δύο πρώτες που ανέφερα, και ενώ το χρήμα κινεί βουνά, η ευκολία δε δικαιολογείται με τίποτα σε μια μητέρα. Κι εγώ πέρασα τα πάνδεινα τους πρώτους δύο μήνες, μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει μία "παρενέργεια" του θηλασμού που να μην την πέρασα, εκτός από κάτι πολύ σοβαρό βέβαια, και παραδέχομαι ότι πολλές φορές βλαστήμησα όλους αυτούς που τον εκθειάζουν και τον κάνουν να ακούγεται σαν κάτι το απείρως εύκολο και φυσικό, όλους αυτούς που λέγοντας αυτά δε σε προετοιμάζουν για τις δυσκόλιες και τις κακουχίες που μπορείς να υποβάλλεις τον εαυτό σου. Όμως δάγκωσα τα χείλια μου και επέμεινα (είχα και ανάλογη υποστήριξη από τη οικογένεια μου) και όταν όλα αυτά πέρασαν μετά τους 2 πρώτους μήνες, τίποτα μα τίποτα δε θα άλλαζα γνωρίζοντας πια ότι τις κακουχίες τις ακολουθούν στιγμές μοναδικές, στιγμές τέτοιας άπειρης αγαλλίασης ψυχικής και σωματικής, που δεν μπορώ να τις συγκρίνω με τίποτε άλλο που έχω νιώσει στη ζωή μου.

Περνάνε οι μέρες...τελειώνουν τα ταξίδια...

...είπε η Βένυα κρατώντας απαλά την κίτρινη σημαδούρα στη θάλασσα. Επέπλεε νωχελικά σε μια θάλασσα κρύσταλο, κι εγώ ήμουν φυσικά δίπλα της εκεί στα βαθειά, και παραλίγο να πνιγώ!! Ήταν η ηρεμία κι η απεραντοσύνη της θάλασσας, οι ήχοι του βυθού, το σκούρο γαλάζιο που μετατρεπόταν σε ροζ στον ουρανό μιας κι ήταν αργά το απόγευμα που κολυμπούσαμε, τι την έκανε να φιλοσοφήσει τόσο ουρανοκατέβατα και φυσικά ακόμα αναρωτιέμαι. Πάντως δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή.