Potty training success ή αλλιώς...ΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ!!!

Δέχομαι συγχαρητήρια!! Η Βένυα καθάρισε από πάνες μετά από ένα "intense course" μιας βδομάδας. Ήταν την περασμένη Κυριακή απόγευμα όταν μου έκανε ξαφνικά κλικ ότι πρέπει να της δείξω τον τρόπο σύντομα γιατί είναι έτοιμη. Ήξερα από καιρό ότι ήταν έτοιμη μιας και εδώ και μήνες το πρωί πάμε στην τουαλέτα. Όμως δε το αποφάσιζα γιατί ήμασταν σε καινούργιο τόπο γιατί ψιλοβαριόμουν και γιατί περίμενα το καλοκαίρι. Όμως μετά από το περιστατικό της Κυριακής (που δε θυμάμαι τι συνέβη να πάρει!!) και μιας που εδώ που είμαστε δεν ζεσταίνει και ιδιαίτερα ο καιρός μέχρι τον Ιούλη, ξυπνήσαμε Δευτέρα και αφού έκανε τα πρωινά της στην τουαλέτα της, της φόρεσα βρακάκι. Κι έτσι ξεκινήσαμε. Της έδειξα με ενθουσιασμό τα βρακάκια της και της ζήτησα να διαλέξει αυτό που ήθελε. Μείναμε όλη μέρα σπίτι με το τουαλετάκι της στο σαλόνι εκεί που περνάμε τη μέρα μας. Τη ρωτούσα κάθε 20 λεπτά περίπου αν θέλει να κάνει τσίσα και μου έλεγε υπομονετικά όχι μέχρι που ερχόταν η ώρα και κάποιες φορές μου έλεγε ναι, κάποιες της φεύγαν λίγα και μετά μου έλεγε και κάποιες την έβαζα εγώ γιατί έβλεπα πως περνούσε η ώρα και δεν παραδεχόταν ότι ήθελε να κάνει. Είχαμε δύο ατυχήματα την πρώτη μέρα, ένα τη δευτερη και την τρίτη και κανένα τις επόμενες. Όσο για το "number 2" την πρώτη μέρα δεν έκανε, την δεύτερη μέχρι το απόγευμα τίποτα όμως ήξερα ότι ήθελε γιατί μου έλεγε ότι πονάει η κοιλιά της και την έβαλα να κάτσει στο τουαλετάκι της μαζί με μένα. Ήταν πολύ αστείο γιατί είχε αγωνία το παιδί τι θα γίνει μιας και δεν είχε ξανακάνει τα κακά της καθισμένη και χωρίς "προστασία", έβλεπες την αγωνία της, το άχγος της ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της και 2 φορές προσπάθησε να σηκωθεί όμως την έβαζα πίσω κι όταν τελικά έγινε ήταν τόσο έκπληκτη σαν να έβλεπε ένα θαύμα! Τράβηξε το καζανάκι, της είπα ότι τα κακά πάνε σε κάποιες μακρυνές θάλασσες και είπε "πάνε στη μακρυνή ανατολή"!!! Από τότε έκανε επανηλλημένα χωρίς όμως να μου πεί, απλά την έπιανα τη στιγμή πριν τα... αμολήσει! Στον ύπνο που παίρνει το μεσημέρι της βάζω πάνα όμως ξυπνάει στεγνή (εκτός από σήμερα που την πιάσαν τα νεύρα και τα πείσματά της) και το βράδυ επίσης της βάζω πάνα αλλά επίσης ξυπνάει στεγνή. Μάλιστα την τρίτη μέρα μου ζήτησε να κάνει τσίσα πριν κοιμηθεί και κατά τις 1:30 τη νύχτα ξύπνησε και με φώναξε να πάει να κάνει τσίσα!! Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα!! Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη μείναμε σπίτι εκτός από σύντομες βόλτες στο σουπερ μάρκετ, την Πέμπτη πήγαμε πιο μακρυά και πήρα μαζί μου το καθισματάκι για την τουαλέτα. Συνεχώς τη ρωτούσα, τελικά όταν γυρνούσαμε και κάναμε στάση στη φίλη της είπε ότι ήθελε να κάνει και πήγαμε στην τουαλέτα της φίλης της έβαλα το καθισματάκι και έκανε! Πάλι ενθουσιάστηκα γιατί ήταν σε ξένο μέρος και δεν την προβλημάτησε. Την Παρασκευή πήγαμε στο πάρκο και πήρα μαζί μου το τουαλετάκι της και το είχα στο αυτοκίνητο. Όταν πέρασε η ώρα και δεν ήθελε να πάει την πήρα με το ζόρι, πήγαμε στο αυτοκίνητο , έκανε, αφού όμως αντέδρασε αρχικά γιατί προφανώς δεν ήξερε πως θα συνέβαινε αυτό (ούτε κι εγώ...) και ένιωθε κάπως άβολα. Σήμερα ήμασταν έξω 3 ώρες, τις 2 σε πάρκο με πολλά να συμβαίνουν γύρω μας, χαρταετοί, φουσκωτές τσουλίθρες, μουσική, μαριονέτες, πάλι τη ρωτούσα και πάλι την πήρα με το ζόρι σχεδόν και τα έκανε στο αυτοκίνητο. Αυτά. Νομίζω ότι τα καταφέραμε! Κι ευτυχώς που τα καταφέραμε στις 5 μέρες γιατί την βλέπω τώρα πια αρχίζει και της τη δίνει η επανάληψη, η επιμονή μου να τη ρωτάω συνεχώς το ίδιο και το ίδιο.. Κι εγώ βαρέθηκα κι αυτή πιο πολύ από μένα. Συνοπτικά:
1) Το πιο σημαντικό είναι να είναι το παιδί έτοιμο.
2) Το δεύτερο πιο σημαντικό είναι να είναι σε θετική φάση, να είναι χαρούμενο, να μην είναι σε φάση αντίδρασης, πολύ απλά να βλέπεις ότι η απάντηση που παίρνεις όταν του ζητάς κάτι να είναι το ναι..
3) Ήμασταν συνεχώς μαζί (what's new...) και σχεδόν συνεχώς στο σπίτι, με το τουαλετάκι σε διαρκή θέα.
4) Καλύτερα να μην μπαίνουν πάνες στον ύπνο αλλά εγώ δεν το τόλμησα, αν και της βάζω πάνα βρακάκι στον ύπνο και μάλλον θεώρησε ότι της βάζω βρακάκι και το κρατάει στεγνό.
5) Όταν συμβαίνουν ατυχήματα δεν τη μαλώνω αλλά της ζητάω με σοβαρή φωνή να μην το ξανακάνει για να μείνει το βρακάκι καθαρό.
6) Καθ' όλη τη διάρκεια της "εκπαίδευσης" την αγκάλιασα με περίσση τρυφερότητα και της έλεγα πόσο περήφανη είμαι γιαυτήν όταν τα "κατάφερνε" και θωρακίστηκα με περίσση υπομονή, θέληση και ηρεμία. Μου χρειαστήκαν και οι τρείς χάρες...
Τα πήγε εξαιρετικά καλά, πολύ συνεργάσιμη, υπάκουη και θετική. Κι εγώ τα πήγα καλά, δεν λύγισα, δεν μπήκα σε πειρασμούς, δεν φώναξα. Ήμασταν καλή ομάδα!

P.S. Πέντε μέρες μετά και οι πάνες είναι ολοκληρωτικά παρελθόν. Χτες βράδυ πήγα να της βάλω την πάνα κι άρχισε να κλαίει και να χυπιέται, τη ρώτησα τι συμβαίνει και μου λέει "δε θέλω να μου βάλεις το παμπεράκι..." Οριστικό τέλος λοιπόν!!