ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 2009!!!

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που μετακομίσαμε στην Καλιφόρνια και ο απολογισμός δεν είναι καθόλου άσχημος... Είμαστε καλά κι αυτό οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στον τόπο αυτόν. Είμαστε άνετα, όχι τόσο οικονομικά μιας και η Καλιφόρνια είναι από τις πιο ακριβές πολιτείες και η περιοχή του Σαν Φρανσίσκο από τις πιο ακριβές περιοχές (κι εγώ δε δουλεύω ακόμα), αλλά άνετα στην καθημερινότητά μας. Κι αυτό αν δεν το ζήσεις δεν συνηδειτοποιείς πόσο πραγματικά σημαντικό είναι. Τι θα πει άνετη καθημερινότητα? Να είσαι πεζός και να μην πρέπει να κοιτάς κάτω μη τυχόν πατήσεις σκυλοαπόβλητα κι όταν θες να περάσεις το δρόμο να έχεις πάντα μα πάντα προτεραιότητα, ειδικά όταν κρατάς παιδί στο χέρι σκοτώνονται να σταματήσουν, ακόμα και πριν πατήσεις το πόδι σου στο δρόμο έχουν σταματήσει ήδη από ώρα (πράγμα που με αγχώνει γιατί νιώθω πως πρέπει να βιαστώ για να μη περιμένουν κι άλλο), να είσαι πεζός και να καλημερίζεις τους άλλους πεζούς που συναντάς στο δρόμο σου (εντάξει αυτό δε γίνεται στην πόλη με ένα εκατομμύριο πεζούς αλλά εκτός, στα προάστεια). Να είσαι οδηγός και να σου παραχωρούν προτεραιότητα άλλα αμάξια, όχι μόνο όταν το απαιτεί ο κανόνας αλλά κι όταν παρκάρεις ή ξεπαρκάρεις, όταν βγαίνεις από κάποιο μικρό δρόμο σε μεγάλο, όταν δεν υπάρχει αρκετός χώρος για δυο αμάξια να περάσουν δίπλα δίπλα και ο απέναντί σου μένει πίσω για να περάσεις εσύ πρώτα, να μη σου κορνάρουν ποτέ ακόμα κι αν αργήσεις μερικά δευτερόλεπτα να ξεκινήσεις στο πράσινο φανάρι, κι όταν ακούς κόρνα πετάγεσαι τρομαγμένος γιατί μάλλον κάτι σοβαρό συνέβει. Να είσαι πελάτης σε οποιοδήποτε κατάστημα και να σου μιλούν ευγενικά κι όμορφα και να σε ρωτάνε πάντα αν βρήκες ότι ήθελες ή χρειάζεσαι βοήθεια και σου εύχονται πάντα καλή μέρα όταν φεύγεις (δεν το εννοούν πραγματικά... η ευγένιά τους είναι ψεύτικη και τυπική μπλα μπλα μπλα... ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ?????Αυτό που με νοιάζει είναι να μη βλέπω στραβομουτσουνιασμένες βαριεστημένες ξυνισμένες φάτσες). Να είσαι ασθενής και να μπαίνεις στο ραντεβού σου την ώρα που έχεις προγραμματισμένη, να χρειάζεσαι κι άλλες εξετάσεις σε άλλο τμήμα (αίμα, ούρα, ακτίνες...) και να κάνεις 3 βήματα για να πας στο άλλο τμήμα κι όταν πας να έχουν ήδη τις πληροφορίες σου κι ότι χρειάζεται να σου κάνουν πρίν προλάβεις καν να πας, να γυρνάς σπίτι και να σε παίρνουν τηλέφωνο οι γιατροί σου να σε ρωτάνε πως πας και πως νιώθεις κι αν έχεις καμμιά απορία. Να είσαι γονιός και να θες να πας γυμναστήριο και να μπορείς να αφήνεις το παιδί στον παιδότοπο που έχει το γυμναστήριο, ή να θες να φας με την ησυχία σου, βρίσκεις εστιατόρια ή καφετέριες που έχουν παιδότοπο και υπαλλήλους που τα απασχολούν, ακόμα και τα πιο χάι εστιατόρια παρέχουν υλικά ζωγραφικής στα μικρά, και πάντα υπάρχουν καρεκλάκια φαγητού και παιδικά μενού (τα παιδικά μενού είναι για να σου παίρνουν τα λεφτά σου... Ίσως, αλλά σε μένα δείχνει ότι υπάρχει μέριμνα για όλους μικρούς ή μεγάλους). Τέλος να είσαι φίλος Αμερικάνου και να λαμβάνεις κάρτες και ευχετήρια σε όλες τις περιστάσεις και γιορτές, ακόμα κι όταν τον φίλο αυτό τον βλέπεις πολύ συχνά και μένετε στην ίδια πόλη. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, έχω αναφέρει κι άλλα σε παλιότερα posts, δε νομίζω όμως ότι χρειάζεται, μπορεί κάποιος να καταλάβει πια τι εννοώ άνετη καθημερινότητα και να φανταστεί πόσο διαφορετική μπορεί να γίνει η ζωή, πόσο πιο όμορφη με ευγενικούς ανθρώπους γύρω σου. Δεν θα ισχυριστώ ποτέ ότι δεν υπάρχει και η άλλη πλευρά ή ότι δεν την έχω συναντήσει ποτέ στον έναν χρόνο, ή ότι δεν υπάρχουν ακρότητες, αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η άλλη πλευρά είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Κι έπειτα από αυτή την "ωδή προς τους Καλιφορνέζους" η ωδή για τον καινούργιο χρόνο από τη Βένυα. Το Καλή-μέρα που λέει αντί για καλή χρονιά έχει πλάκα!! Καλή χρονιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!