Ο Αη-Βασίλης και πράσινα άλογα...

"Γιατί Βένυα μου έκανες κακά στην πάνα σου?" Τη ρωτάω όχι πολύ καιρό πρίν. Και απαντάει: "Γιατί οι βοηθοί του Αη-Βασίλη με βοήθησαν να φτάσω τον ανεμιστήρα και να τον ανάψω γιατί έχει πολύ ζέστη" !!!!! Είναι η φάση που λες "ντοϊοϊοϊοϊνγκ!!!"

Ο καιρός περνά και πρέπει να πω ότι περνά όμορφα. Έχουμε κάνει φίλους, δεν το περίμενα ότι θα συνέβαινε αυτό τόσο γρήγορα, κι εμείς και η μικρή. Και τι ωραία που είναι όλοι διαφορετικοί.. Ένα ζευγάρι Ινδοί με το αγοράκι τους σχεδόν 2 1/2 ετών, ένα άλλο ζευγάρι ο μπαμπάς Ινδός η μαμά Μαροκινή με τα κοριτσάκια τους το μεγαλύτερο 4 ετών, άλλη οικογένεια η μαμά Σέρβα ο μπαμπάς Ρουμάνος με το κοριτσάκι τους σχεδόν 3 ετών, και φυσικά οι γείτονές μας που έχουμε γίνει κολλητοί, κι εγώ με τη μαμά τους, και η Βένυα δεν ξεκολλάει από το σπιτι τους, που είναι Κινεζοαμερικάνοι με 2 κοριτσάκια το μεγαλύτερο 2 ετών. Childrens' discovery museum, museum of childrens' art, junior center for art and science, zoos, fairylands και πολλά πολλά άλλα τέτοια μέρη προσφέρονται για παιδάκια μικρά και μεγάλα, χρόνο να έχεις και χρήματα, αν και το δεύτερο δεν είναι συνήθως ζήτημα μιας και τα περισσότερα από αυτά τα μέρη είναι σε πολύ λογικές τιμές. Η Αμερική είναι η χώρα των ακροτήτων. Μπορείς να κάνεις στα παιδιά τόσο απίστευτο καλό όσο και μεγάλο κακό, εξαρτάται τι σόι άνθρωπος είσαι. Μπορείς αν θες να τα έχεις να τρέχουν στα πάρκα, στα δάση και στα ποτάμια, ατέλειωτη φύση εδώ γύρω, να μαζεύουν πέτρες να τσαλαβουτούν, να μυρίζουν λουλούδια, να μαθαίνουν τα ίχνη των ζώων, να αναγνωρίζουν τα πουλιά, να μαθαίνουν για τη βαρύτητα, τις σκιές, την ηχό, ή μπορείς να τα τρέχεις από mall σε mall, κι από παχνιδάδικο σε παιχνιδάδικο, να ζητάνε συνέχεια, να πέφτουν κάτω και να χτυπιούνται όταν δεν τους αγοράζεις τι θέλουν, και να είναι η προσοχή τους μειωμένη στο ελάχιστο. Ναι, μπορεί να συμβεί αυτό και στην Ελλάδα και οπουδήποτε αλλού αλλά εδώ όλα παρέχονται στο μέγιστο οπότε και οι επιπτώσεις είναι ισχυρότερες. Και οι πειρασμοί περισσότεροι. Έτσι λοιπόν μετά από μια αποτυχημένη βόλτα σε ένα mall τις προάλλες και με τη Βένυα να ζητάει διαρκώς, μιας και όλα τα επιθυμητά από τα παιδιά πράγματα και λιχουδιές να είναι μπροστά στη μούρη τους κυριολεκτικά, οπότε φυσικά και θα ζητάνε συνεχώς, και με μένα ράκος και με τα νεύρα κουρέλια, αποφάσισα ότι τελειώσανε τα malls για τη Βένυα, άντε μια στο τρίμηνο, και επίσης τελειώσανε τα τεράστια παιχνιδάδικα στυλ Τζάμπο. Πάρκα, βόλτες, βιβλιοθήκες, μουσεία, επισκέψεις σε σπίτια φίλων, σούπερ μάρκετ και εστιατόρια. Υπεραρκετά. Και ηρέμησα. Και νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου, τουλάχιστον τώρα που μπορώ να την ελέγχω και να την καθοδηγώ. Γιατί σε λίγο...θα έρθει μια ωραία μέρα, όντας 9-1ο ετών και θα μου πει ότι οι φίλες της θα πάνε σε σπα και ότι θέλει να πάει κι αυτή. Και τότε τι θα κάνω? Θα της στρέψω το ενδιαφέρον σε κάτι άλλο, όπως κάνουμε τώρα? "Βενυάκι μου, πάρε το backpack σου και πάμε camping!!" ή "Ααα, άκουσα πως άρχισαν οι εγγραφές εκμάθησης χορού στυλ Bollywood, πάμε να γραφτούμε κι οι δυό μας?"