νιαου βρε γατούλα...

Δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα καλύτερο για ένα μωρό από το να έχει ζωάκι στο σπίτι του. Έχουμε τον Solero, έναν κεραμιδόγατο πορτοκαλί με μελιά ματάκια, λεπτός, ψηλός και αγαπησιάρης. Κι είναι ένας γάτος με την καλύτερη ψυχή που υπάρχει στον κόσμο. Και με υπομονή γαϊδάρου. Από μωρό η Venya τον έκανε χάζι, τον έδειχνε με το δαχτυλάκι της και γελούσε, μετά τον έδειχνε και έκανε μιαου μιαου, και μετά δεν τον έδειχνε πια...άρπαζε την ουρά του και την έβαζε στο στόμα της. Η σχέση τους είναι εκπληκτική και το σπουδαίο είναι πως δεν είναι μονόπλευρη. Δεν είναι μόνο το μωρό που εκφράζει το ενδιαφέρον του και την περιέργειά του, με όποιους τρόπους φυσικά γνωρίζει να εκφραστεί, είναι και ο γατούλης. Δεν υπάρχει μέρα που να ταϊζω τη Venya που να μη έχει έρθει να φάει κι αυτός. Που να βάζω το μωρό για ύπνο και να μη πηγαίνει κι αυτός να κοιμηθεί και πολλές φορές δίπλα της, στο άλλο κρεβάτι. Που να παίζουμε το βράδυ στο χαλί και να μη χώνει κι αυτός τη μουσούδα του στο κουτί με τα παιχνίδια. Τα μισά από ότι ξέρει το παιδί μου τα έμαθε από μας και τα άλλα μισά από το ζώο. Έμαθε ότι υπάρχουν κι άλλα ζωντανά σ' αυτόν τον κόσμο που κάνουν ακριβώς τα ίδια πραγματα με μας, τρώνε, κοιμούνται, παίζουν, γκρινιάζουν, χαϊδεύονται, έμαθε τη συντροφικότητα, το "μαζί", έμαθε να μοιράζεται ένα παιχνίδι, έμαθε τον πόνο γιατί ο κακομοίρης που δεν βγάζει ποτέ μα ποτέ νύχια, καμιά φορά της ρίχνει καμιά προειδοποιητική δαγκωνιά κι έμαθε ότι και το ζώο πονάει, έμαθε την τρυφερότητα προς κάτι όχι δεδομένο όπως οι γονείς ή οι παπούδες αλλά κάτι που δε μοιάζει καθόλου με άνθρωπο αλλά ως εκ θαύματος ξέρει κι αυτό να αγαπάει. Επιπλέον τα ζώα στο σπίτι είναι φυσικά ηρεμιστικά, τη βλέπεις πάει να γκρινιάξει, έγινε κάτι και φοβήθηκε και βλέπει το γάτο και ξεχνάει με μιας τα πάντα και γελάει. Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα εγώ. Το αποτέλεσμα? Ένα μωρό ήρεμο, χαρούμενο, γεμάτο περιέργεια και αγάπη για τα έμψυχα όντα και τη φύση, και γεμάτο γνώση και συναισθήματα που παιδάκια χωρίς ζώα αποκτούν και νιώθουν πολύ αργότερα. Ο Solero καταλάμβανε πάντα σημαντικό μέρος στην οικογένειά μου αλλά τώρα είναι απαραίτητος, τώρα είναι ένα ίσο μέλος όπως κι υπόλοιποι εμείς.