Ε.Τ. phone.. home..

Πολλές φορές νιώθω πως τα μωρά είναι σαν από άλλο πλανήτη, μικρά εξωγηινάκια που ζούν ανάμεσά μας, αν προσέξεις είναι σαν να ζούν σε παράλληλά σύμπαντα με τα δικά μας, αυτό που λέμε..."στην κοσμάρα τους". Είναι τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο τέλεια αυτά που κάνουν, τόσο άξια προσοχής και ενδιαφέροντος και είναι τόσο συναρπαστικό να τα παρακολουθείς να ανακαλύπτουν τον κόσμο μας αλλά και τόσο αγχωτικό την ίδια στιγμή. Λες τώρα...θα του αρέσει αυτό που του μαθαίνω, θα απογοητευτεί, θα το αποδεχτεί, θα οικιοποιηθεί την τάδε συμπεριφορά ή θα μου γελάσει κατάμουτρα, θα μου γυρίσει την πλάτη, θα κλάψει με παράπονο και απογοήτευση??? Την απόρριψη του μωρού μου τη φέρνω βαρέως όποτε συμβαίνει, και από την άλλη την επικρότησή του τη δέχομαι σαν προσωπικό θρίαμβο. Ναι! της αρέσει αυτός ο κόσμος που γνωρίζει μέσα από τα μάτια μου! Πέτυχα την επαφή! Όπως ο Ε.Τ. που ακουμπούσε το μακρύ του δάχτυλο στο δαχτυλάκι του παιδιού και στην ακρούλα άναβε φως!! Κάθε τέτοια στιγμή είναι σαν ένα μικρό θαύμα, το μικρό σου εξωγηινάκι είναι το θαύμα..