Δώστε στα παιδιά φύση

Όταν πριν ένα χρόνο είπα τέρμα τα εμπορικά κέντρα για τη Βένυα, τέρμα το shopping, το είπα και το εννοούσα. Και το έκανα. Από τότε ζήτημα να έχουμε πάει άλλες 4 φορές κι αυτές γιατί ακολουθήσαμε κάποιον άλλον. Φύση φύση φύση. Αυτό της δίνω, όσο κι όποτε μπορώ φυσικά. Και λατρεύει τις περιπέτεις τέτοιου είδους! Όλα τα παιδιά λατρεύουν τη φύση, φτάνει να τη γνωρίσουν από μικρά. Γιατί όταν μεγαλώσουν λίγο, φανταζομαι γύρω στα 7-8 και δεν έχουν μάθει από νωρίς να περπατάνε στα βουνά, να τσαλαβουτάνε στα ποτάμια και τις λίμνες και δεν έχουν κοιμηθεί σε σκηνή, λίγο δύσκολα θα δεχτούν να το δοκιμάσουν τότε. Δεν ξέρω, λέω... Τα παιδιά στην ηλικία των 3 ξετρελλαίνονται να κοιμούνται σε σκηνές, αγαπάνε να εξερευνούν το δάσος γύρω από τη σκηνή, πνίγονται από ενέργεια, να βοηθήσουν να στηθεί η σκηνή, να μαζέψουν ξύλα για τη φωτιά, να φάνε αυτό που ψήνεται τόση ώρα στα κάρβουνα και μοσχομύρισε ο τόπος, να πιούν ζεστή σοκολάτα, να πιάσουν ένα σωρό έντομα με τα δαχτυλάκια τους (κι εσύ να εύχεσαι να μη τα τσιμπίσουν). Είναι όμορφο, πολύ όμορφο να βλέπεις τον μικρό σου εξερευνητή να γίνεται ένα με τη φύση και να μη το νοιάζει αν βρέχει, αν έχει λάσπες, αν κάνει κρύο, αν έχει σκοτάδι. Όλα είναι καλά. Πριν 2 μέρες γυρίσαμε από ένα ταξίδι. Μέναμε σε ξύλινες καλύβες μέσα σε ένα δάσος. Πήγαμε λοιπόν να δούμε τα αρχαιότερα δέντρα του κόσμου που είναι και τα αρχαιότερα ζωντανά σε αυτόν τον πλανήτη. Έβρεχε και έκανε κρύο. Η Βένυα δεν είχε αδιάβροχο. Της αγοράσαμε ένα πόντσο που ήταν τεράστιο ακόμα και για τον μπαμπά της. Της το φόρεσα και το έδεσα να μην το πατάει. Ήταν σαν δώρο με κίτρινο πλούσιο περιτύλιγμα και πόδια. Δεν έβγαλε κιχ. Περπάτησε όπως όλοι μας και ρουφούσε τον πιο καθαρό αέρα του πλανήτη. Δεν άντεξα μετά της αγόρασα γλειφιτζούρι γιατί ήμουν πραγματικά πολύ περήφανη για τη μικρή μου ηρωίδα!!