Οχι όχι όχι...

Α...καλά...το τι θα ακούσουν τα αυτιά μας από δω και πέρα...Από τη μια σου έρχεται να του τραβήξεις το αυτί και να του πεις "από που το έμαθες εσύ αυτό? κι από την άλλη σου έρχεται να κυλιστείς στο πάτωμα από τα γέλια! Της έμαθα, όταν τη ρωτάω τι είναι ο γατούλης μας, να λέει loco, δηλαδή τρελλός στα ισπανικά. Έτσι λοιπόν τη ρωτάω ξανά μια μέρα και μου λέει "μαλάκας!". Έμεινα με το στόμα ανοιχτό, και μετά φυσικά έκλαιγα από τα γέλια...Αυτές τις μέρες η λέξη όχι είναι η αγαπημένη της. "Καλημέρα Βένυα"... απάντηση "όχι". "Έλα να σου βάλω ρούχα" "όχι όχι..". Και κουνάει και πέρα δώθε το κεφάλι της σαν καμμιά ντίβα, με ένα θεατρινισμό στυλ Γκρέτα Γκάρμπο. Αρνείται να της πλύνω τα δόντια, αρνείται να κάτσει στο καθικάκι της, αρνείται καμιά φορά και να της τραγουδήσω. Είμαι πεπεισμένη πως αυτό το στάδιο του αρνητισμού, που στα αγγλικά το λένε the terrible two's, γιατί γύρω στα δύο το περνάνε όλα τα παιδάκια, το περνάει τώρα γιατί μιλάει πλέον με άνεση και με άνεση μπορεί να επικοινωνήσει και να περάσει τα μηνύματά της. Απίστευτα ισχυρό εργαλείο η γλώσσα!!