Thursday, October 4, 2007

Πολύυυυυυυ μεγάλη η Βένυα!!


Πιάνω τον εαυτό μου να την παρατηρώ συνέχεια σαν να μην είναι δικό μου παιδί, την παρατηρώ και θαυμάζω τη φύση, θαυμάζω τους μαγικούς τρόπους που μεταμορφώνεται ένα τόσο δα φυστικάκι σε έναν εκπληκτικό άνθρωπο, σε μια ΓΥΝΑΙΚΑ! Βλέπω τη μεσούλα της που έχει ήδη διαγραφεί η καμπύλη της, βλέπω τους ώμους της στρογγυλούς και λεπτεπίλεπτους, βλέπω τα νάζια της και τα καμώματά της τόσο κοριτσίστικα και χαριτωμένα. Με συγκινεί αυτή η εξέλιξη με γεμίζει δέος και περηφάνια. Νιώθω πως με τα χέρια μου, την αγκαλιά μου, το μυαλό μου το στόμα μου έχτισα και χτίζω τουβλάκι τουβλάκι ένα άτομο. Με τα χέρια μου που τη χάιδεψαν άπειρες φορές της σκούπισαν τα δάκρυα την έντυσαν και την τάισαν, με την αγκαλιά μου που την έκρυψε άπειρες φορές, με το μυαλό μου που σκέφτεται συνεχώς πως να της προσφέρω ότι καλύτερο κι ότι περισσότερο μπορώ, με το στόμα μου που έχει αρθρώσει περισσότερα λόγια αυτούς τους 22 μήνες από ότι σε όλη μου τη ζωή, με αυτά τη χτίζω και με αυτά τη μεγαλώνω κι όμως όλα αυτά έχουν ένα όριο, βλέπεις πως μπορείς να δώσεις και να κάνεις μόνο τόσα και από κει και πέρα αναλαμβάνει το ίδιο το μωρό! Και αυτό είναι και το πιο απίθανο. Το να τη βλέπεις να παίρνει αυτά που της δίνεις και να τα φτιάχνει, να τα βολεύει στα μέτρα της! Βάζεις εσύ ένα τουβλάκι βάζει κι αυτή ένα ολόδικό της!! Και κάθε μέρα που ξημερώνει βλέπεις ένα λίγο πιο διαφορετικό παιδάκι ένα παιδάκι που πρέπει να γνωρίσεις ξανά. Το πρωί της λέω καλημέρα μου λέει κι αυτή καλημέλα και τη ρωτάω είδες όνειρα? μου λέει ναι, τη ρωτάω τί όνειρα είδες και μου απαντά όνειλα γλυκά. Της λέω πωπω πως μεγάλωσε η Βένυα μέσα σε μια νύχτα και σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της και φωνάζει πολύυυυυυυυ μεγάλη!!. Και πραγματικά το εννοώ. Παρεμβάλεται μια νύχτα και ανυπομονώ να έρθει η επόμενη μέρα να δω τί καινούργιο θα μου χαρίσει τί καινούργιο θα διακρίνω μέσα στα νάζια τα παράπονα τα λογάκια της. Κι όταν το βλέπω πάντα μα πάντα θαυμάζω τη φύση..

Monday, October 1, 2007

Η παραζάλη του διαδικτύου

Ουφ!! Δεν μπορώ άλλο ζαλίστηκα... Ψάχνω εδώ και 5 μέρες σε baby blogs, σε forums, σε sites, να βρω κάτι, να βρω κάποιον που να με βοηθήσει σε αυτό που περνάμε αυτές τις μέρες η Βένυα κι εγώ, δεν είναι σοβαρό αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί και πρέπει να κάνω κάτι. Έχει άσχημα βουλωμένη μύτη day and night. Δε με αφήνει να τις βάλω ορό, κι όταν της βάζω γίνεται χειρότερα αφού κλαίει για μισή ώρα μετά γεμίζει με μύξες χειρότερα από πριν και τελικά την αφήνω σε χειρότερη κατάσταση από ότι πριν τον ορό...Κι αν μείνει κι άλλο έτσι θα της το γυρίσει σε ωτίτιδα με μαθηματική ακρίβεια. Ήδη το πάθαμε μια φορά πριν 6 μήνες και μετά η αντιβίωση είναι αναπόφευχτη (αν δεν είσαι και φανατικά εναλλακτικός...). Ψάχνω λοιπόν τόσες μέρες να βρώ κάτι άλλο, κάτι φυσικό που να βοηθήσει το κορμάκι της να μην φτάσει στην ωτίτιδα. Με λίγα λόγια να της περάσει το ηλίθιο συνάχι που έχει. Εχινάκεια ήταν το μόνο που βρήκα να "παίζει" μεταξύ γονέων σε τέτοιες περιπτώσεις. Ψάχνω λίγο περισσότερο για το φυτούλι αυτό και διαβάζω ένα σωρό αντικρουόμενα, ότι δεν έχει αποδειχτεί ότι βοηθάει, ότι προκαλεί αλλεργίες, ότι δεν είναι ξεκάθαρο από ποια ηλικία και μετά το παίρνουν κλπ. Τελικά ενώ το αγόρασα δεν της το έδωσα (έχει και σορβικό κάλιο). Δεν έχω βρεί ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ και σήμερα πηδάω από blog σε blog, έχω χαθεί σε έναν λαβύρινθο αντιρατσιστικών, φιλοζωικών, περιβαλλοντικών, και ότι άλλο τραβάει η όρεξη του καθενός, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω κάτι άλλο σχετικό με φυσική θεραπεία ενός τόσο απλού πράγματος όπως ένα συνάχι. Έτσι αποφάσισα να πάω σε ομοιοπαθητικό γιατρό και πραγματικά ελπίζω πως κάτι θα βγει από αυτό, ξέρω ότι η φύση μπορεί να βοηθήσει, ξέρω ότι η σοφία υπάρχει, αλλά πρέπει να την ανακαλύψω. Να βρώ γιατρό είναι το επόμενο στάδιο αλλά από το ένα στόμα στο άλλο κάτι θα μάθω. Εντομεταξύ η μπεμπούλα μου συνεχίζει να μιλάει σαν γάργαρο νεράκι, ασταμάτητα και ακαταμάχητα, μόνο που έχει χαθεί το "ν" από την γραμματοσειρά της, μιας και η βουλωμένη μυτούλα της δεν το επιτρέπει να ακούγεται. Άντε να περάσει γιατί έχουμε και βουτιές να κάνουμε στην πισίνα..