Tuesday, June 19, 2007

η αβάσταχτη ελαφρότητα μιας διάγνωσης..

Άρχισε την προηγούμενη Πέμπτη να ξυπνάει το βράδυ. Και την Παρασκευή τα ίδια. Και δεν ήθελε ούτε το γάλα της. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι συμβαίνει αλλά δεν μπορούσα να το εντοπίσω. Το Σάββατο άρχισαν να της τρέχουν τα σάλια. Απίστευτη κατάσταση για ένα παιδί που ποτέ της δεν της τρέξανε σάλια, ούτε ως βρέφος ούτε όταν έβγαζε δόντια, ποτέ. Άρα δεν μπορούσε να καταπιεί γιατί πονούσε ο λαιμός της. Μούσκεμα η Βένυα. Και αυτό φυσικά ήταν το λιγότερο. Πέλματα και παλάμες γεμίσαν κόκκινα μικρά μικρά και άπειρα σπυράκια, επίπεδα. Το ίδιο και τα χειλάκια της. Και έκανε και δέκατα. Κυριακή είχε αρχίσει να γεμίζει και στο υπόλοιπο σώμα. Συνέχιζε να μη θέλει να τρώει στέρεα παρά μόνο να πίνει νερό κρύο και γιαούρτια. Την είδε ο γιατρός την Κυριακή και διέγνωσε φαρυγγίτιδα που προκλήθηκε από στρεπτόκοκκο. Είπε ότι μπορεί να είναι και αφθώδης πυρετός αλλά δεν έχει άφθες στο στόμα της. Αντιβίωση και...αυτά. Δευτέρα άφθες στο στόμα, πολύ κλάμμα, να μου λέει τσούζει μαμά τσούζει μαμά...Παίρνω τηλέφωνο το γιατρό και μου λέει ότι είναι μάλλον αφθώδης πυρετός και ότι δεν έχει ιδέα από που μπορεί να το κόλλησε. Αλλά να συνεχίσουμε την αντιβίωση...Είπα δεν μπορεί, αφθώδης πυρετός είναι αυτό που έχουν τα ζώα και κρούσμα σε άνθρωπο έχει να εμφανιστεί από το 1960...Και άμα το κολλάς πεθαίνεις...Δε μπορεί να εννοεί αυτό και να μου το λέει έτσι απλά ενώ έτρωγε το μεσημεριανό του...Και ψάχνω στο διαδύκτιο και βρίσκω τί έχει το παιδί μου. Hand-foot-and mouth disease λέγεται. Μοιάζει στο όνομα με το foot-mouth disease των ζώων, το γνωστό αφθώδη πυρετό αλλά καμμία σχέση το ένα με το άλλο....Εϊναι μια πολύ κοινή αρρώστια, ιογενής, (άρα ΟΧΙ αντιβίωση) που προκαλεί ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που έχει το μωρό μου, με τη σειρά που τα εμφάνισε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρά μόνο να ανακουφίζεις το στόμα με κρύα υγρά, παγωτά και γιαούρτια, και ήπια φαγητά όπως σούπες χωρίς λεμόνια αλάτια κλπ. που είναι και τα μόνα πράγματα που τρώει η καημενούλα μου. Κάνει τον κύκλο του σε περίπου 10 μέρες. Άρα περιμένουμε. Ήδη κάποια σπυράκια που έκαναν τον κύκλο τους ξεραίνονται. Σήμερα το στόμα της ήταν καλύτερα και κατάπινε τα σάλια της δηλαδή και ο λαιμός της είναι καλύτερα. Και κάθομαι και σκέφτομαι τι συμβαίνει και δεν μπορώ να βρώ τίποτε στα ελληνικά, πως στο καλό λέγεται στα ελληνικά, γιατί μου είπε να πάρουμε αντιβίωση ενώ φαντάστηκε ότι ήταν αυτή η αρρώστια άρα δεν είναι φαρυγγίτιδα (παρόλο που χρησιμοποίησε ΛΑΘΟΣ όρο και με πανικόβαλε), γιατί δεν μου εξήγησε τί είναι αλλά μού είπε αντιθέτως ότι δεν έχει καμμία ιδέα από που μπορεί να κόλλησε, ενώ εγώ διάβασα πως είναι αρκετά κοινή και κολλάει το καλοκαίρι σε μέρη με πολλά παιδάκια? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και πως να τα ρωτήσω στον γιατρό μας αυτά, εγώ πάντως δεν της δίνω αντιβίωση και για την ώρα την παρακολουθώ. Και δεν έχω καμμία αμφιβολία μέσα μου ότι κάνω το σωστό.

Wednesday, June 13, 2007

Οχι όχι όχι...

Α...καλά...το τι θα ακούσουν τα αυτιά μας από δω και πέρα...Από τη μια σου έρχεται να του τραβήξεις το αυτί και να του πεις "από που το έμαθες εσύ αυτό? κι από την άλλη σου έρχεται να κυλιστείς στο πάτωμα από τα γέλια! Της έμαθα, όταν τη ρωτάω τι είναι ο γατούλης μας, να λέει loco, δηλαδή τρελλός στα ισπανικά. Έτσι λοιπόν τη ρωτάω ξανά μια μέρα και μου λέει "μαλάκας!". Έμεινα με το στόμα ανοιχτό, και μετά φυσικά έκλαιγα από τα γέλια...Αυτές τις μέρες η λέξη όχι είναι η αγαπημένη της. "Καλημέρα Βένυα"... απάντηση "όχι". "Έλα να σου βάλω ρούχα" "όχι όχι..". Και κουνάει και πέρα δώθε το κεφάλι της σαν καμμιά ντίβα, με ένα θεατρινισμό στυλ Γκρέτα Γκάρμπο. Αρνείται να της πλύνω τα δόντια, αρνείται να κάτσει στο καθικάκι της, αρνείται καμιά φορά και να της τραγουδήσω. Είμαι πεπεισμένη πως αυτό το στάδιο του αρνητισμού, που στα αγγλικά το λένε the terrible two's, γιατί γύρω στα δύο το περνάνε όλα τα παιδάκια, το περνάει τώρα γιατί μιλάει πλέον με άνεση και με άνεση μπορεί να επικοινωνήσει και να περάσει τα μηνύματά της. Απίστευτα ισχυρό εργαλείο η γλώσσα!!